Όλα τα χρόνια της ζωής μου εγώ και τα αδέρφια μου τρώγαμε το ρυζόγαλο με το κιλό και δεν κάνω πλάκα. Η μαμά μου συνήθιζε (εξακολουθεί τώρα) να φτιάχνει τουλάχιστον 1-2 φορές την εβδομάδα αυτό το γλυκό. Εμείς, βέβαια, δεν το θεωρούσαμε γλυκό, γιατί είτε το τρώγαμε το βράδυ ως βραδινό, όταν το έφτιαχνε η μαμά, είτε το πρωί κατευθείαν από το ψυγείο. Εγώ εννοείται το έτρωγα αμέσως μόλις έβγαινε καυτό από την κατσαρόλα, ενώ τα αδέρφια μου με υπομονή περίμεναν να κρυώσει ελαφρώς. Ακόμα και τώρα όταν το φτιάχνω στο σπίτι μου, αφού γεμίσω τα μπολάκια, αφήνω μια μικρή ποσότητα στο τέλος της κατσαρόλας και με το κουτάλι τη μαζέυω σιγά – σιγά. 😛