Λοιπόν που λέτε, με τα κυδώνια έχω μια σχέση αγάπης – μίσους. Τι σημαίνει αυτό; Τα αγαπώ, αλλά σε πολύ συγκεκριμένες μορφές και αν δεν είναι σε αυτές τις μορφές δε τα θέλω. Για παράδειγμα, μου αρέσουν στο φαγητό μέσα σαν πατάτες όπως πχ κρέας με κυδώνια. Μου αρέσουν ποσέ όπως τα σημερινά ή καραμελωμένα σε κάποιο κέικ. Δε μου αρέσουν όμως πλέον σε μαρμελάδα, σε γλυκό του κουταλιού και ψητά στο φούρνο. Ίσως σε αυτό να ευθύνεται η γιαγιά η Τασούλα και η μαμά μου. (Γιαγιά και μαμά αν το διαβάζετε μη στεναχωριέστε.) Το θέμα είναι ότι όλα τα χρόνια της ζωής μου το κυδώνι το έτρωγα είτε σε γλυκό τριμμένο τύπου μαρμελάδα από τη γιαγιά, είτε ψητό στο φούρνο από τη μαμά. Έχω φάει τόσο κυδώνι σε αυτές τις μορφές που δε θέλω πια.